About

Therèse Jobse (Middelburg – 1972)

Na het schrijven van een autobiografische roman, (‘Alle schaamte voorbij’- uitgebracht april 2021) waarin ik de eerste twintig jaar van mijn leven beschrijf, voelde ik de behoefte om op zoek te gaan naar mijn authenticiteit. Schilderen was als een zaadje dat ontkiemde: een haast dwangmatige wens om mezelf op groot formaat te uiten. Kunst als de zoektocht naar mezelf.

Ik startte met kleurrijk bewegende taferelen van ronde vormen met het element natuur als leidraad. De natuur als absorberende mystiek, een onuitputtelijke bron van vertrouwen en helend vermogen. Geleidelijk verschenen er verticale rechte lijnen in mijn werken die de ronde vormen verdrongen.

In mijn ‘DNA-research’ onderzoek ik emoties en de samenhang met DNA. Onderscheiden wij ons van elkaar door het hebben van verschillende emoties? En in hoeverre bepalen emoties het karakter van de mens? De afstemming van kleur en gelaagdheid in mijn werk weerspiegelt de emotionele momenten in mijn leven. Emoties kunnen seconden duren en/of zich manifesteren tot nachtmerries die me dagenlang achtervolgen. Het visueel transformeren van emoties naar tastbare verfstreken heeft mijn emotionele verwerking bevordert. Hierin probeer ik zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven en invloeden van buitenaf te negeren. Het sterven van dierbaren in mijn leven is zichtbaar aanwezig in mijn ‘DNA-research’. Hoe vertaal je het persoonlijk verlies van je moeder, de bron waaruit je voortkwam? Gaan emoties met je aan de haal als iedereen om je heen jouw verdriet invult? Wat als de dood niet zwaarmoedig is, maar verlichting geeft?

Door stil te staan bij mijn eigen gevoelens en ernaar te luisteren, ontdekte ik een duidelijke verschuiving in mijn emotionele beleving bij het overlijden van mijn ouders. Eerst voelde ik pijn en gemis, die zich uitte in verdriet en een gevoel van sterfelijkheid. Confrontatie met de dood maakte mij angstig. Hoelang zou ik nog leven? Na verloop van tijd zette deze angst zich om in acceptatie. Het leven duurt niet eeuwig. Iedereen sterft. In mijn ‘DNA-research’ verken ik met vlakverdeling en kleurgebruik de relatie tussen dood en leven.

Ieder werk kan 90° gekanteld worden, waardoor het zich kan tonen in vier gedaanten. Elke positie van het doek kan bij de toeschouwer een ander gevoel opwekken en mogelijk motiveren tot zelfonderzoek. Ken jij jouw DNA?